Jedyny pośrednik Boga i ludzi

Jedynym i wiecznym kapłanem Nowego Testamentu jest Chrystus. W tajemnicy Wcielenia został On naznaczony na pośrednika między Bogiem i ludźmi. Jako arcykapłan Nowego Testamentu złożył doskonałą ofiarę, odpuszczał grzechy i uzdrawiał chorych.

Jak Mnie posłał Ojciec, Ja was posyłam

Chrystus jest nadal obecny w każdej czynności liturgicznej Kościoła, lecz działa przez swoich zastępców, kapłanów – ludzi, którym przez sakrament Kapłaństwa udziela władzy składania Najświętszej Ofiary i sprawowania sakramentów świętych.
Charakter kapłański upodabniający w szczególny sposób człowieka do Chrystusa jako pośrednika zarysowuje się w duszy stopniowo przez święcenia diakonatu i prezbiteratu, a pełnię osiąga w biskupstwie. Wszystkie te stopnie stanowią sakrament Kapłaństwa i wyciskają na duszy niezniszczalne znamię. Kapłan na zawsze zachowuje władzę, którą otrzymał przez święcenia, bez względu na osobistą wartość.

Weźmijcie Ducha Świętego

Sakramentu Kapłaństwa udziela tylko biskup przez włożenie rąk i modlitwę w formie prefacji.
Włożenie rąk jest znakiem udzielenia Ducha Świętego do spełniania posłannictwa w Kościele. Słowa określają przy każdym święceniu, dla jakich zadań Duch Święty jest udzielany. Diakon otrzymuje Go do posługiwania, kapłan do gorliwej współpracy z biskupem, biskup do samodzielnego sprawowania pełni kapłaństwa.

Powołani przez Boga

Pan Jezus wybrał swoich Apostołów spośród ludzi rozmaitego wieku, stanu i zawodu. Podobnie teraz wybiera i powołuje ludzi w różnym wieku, budząc w ich duszach wewnętrzny pociąg do służby Bożej i obdarza odpowiednimi cnotami i zdolnościami. Usposobienie i uzdolnienie kandydata bada biskup i on ostatecznie powołuje go do kapłaństwa Wszyscy wierni powinni często modlić się o dobre i liczne powołania do stanu kapłańskiego oraz wspierać duchowo i materialnie seminaria, które przygotowują przyszłych kapłanów.

Diakonat

Diakon posługuje celebransowi przy wszystkich obrzędach; kieruje modlitwą wiernych; za zezwoleniem biskupa lub proboszcza może udzielać uroczystego Chrztu, rozdawać Komunię świętą (której jest szafarzem zwyczajnym), głosić słowo Boże, odprawiać pogrzeby. Diakon nosi jako oznakę świętego urzędu stułę przewieszoną od lewego ramienia do prawego boku, a w czasie uroczystych obrzędów także dalmatykę.

Prezbiterat

Od czasów apostolskich współpracownikami biskupów są kapłani, nazywani także po grecku «prezbiterami», czyli starszymi. Kapłani składają Najświętszą Ofiarę, udzielają sakramentów, błogosławią i nauczają.

Biskupstwo

Chrystus przekazał pełnię władzy kapłańskiej Apostołom, których następcami są biskupi. Udzielają oni wszystkich sakramentów, nauczają i rządzą powierzonymi im częściami Kościoła Chrystusowego. Święcenie biskupa nazywa się «konsekracją» lub «sakrą biskupią». Udzielają jej trzej biskupi: celebrujący nazywa się konsekratorem, a dwaj inni współkonsekratorami.